Spavači

Opis

U prvoj od knjižica koje je napisao, „Spavači“ (1967.), Žak Sebastijan opisuje stan u kojem je živeo: „Stanujem na jednoj terazijskoj mansardi. I stan i atelje u jednoj sobi. Bio sam u ratu dobar borac, ali u miru vrlo loš plivač“.
U njegovo mansardi spavali su razni glumci, slikari, barske dame, prostitutke, tapkaroši, studenti, jedan docent, jedan pukovnik, jedan epileptičar, bacač noževa, pevač u crkvenom horu, najmanji čovek u Jugoslaviji, spavalo je više ludaka i ubica.
Jednom svom saputniku i kolegi-spavaču, on je poručio : „Boem spava na zemlji, pokriva se novinama, hrani se burekom, umire uspravno bez sveće, a sahranjuje ga opština.“
O njemu su svojevremeno pisali Bogdan Tirnanić, Momo Kapor, Slobodan Novaković, Jaša Grobarov, Branislav V. Nedeljković, a stihove ispevali Matija Bećković, Slobodan Marković, Brana Petrović, Duško Radović i Božidar Šujica.